Wablieft? Slechts drie werken dit jaar…?
Jef Leempoels heeft in 1910 blijkbaar andere dingen aan zijn hoofd. Of hij is in een romantische bui. De inspiratie voor zijn werken heeft hij duidelijk in zijn brievenbus gevonden. Wat hij met ‘Idylle’ en ‘Tendres aveux’ op doek zet, doet erg denken aan de kaartjes met suikerzoete wensen die geliefden elkaar met Nieuwjaar en op Valentijnsdag toesturen. Neurdein en Noyer zien het graag gebeuren!
Begin februari krijgt Leempoels nog een laat nieuwjaarscadeau uit Italië.
04.02.1910 | LE SOIR
Op 23 december 1909 heeft prins Albert, neef van de overleden vorst Leopold II, de eed afgelegd voor het parlement en hij is officieel ingezworen als koning Albert. Dat historische moment moet uiteraard vastgelegd worden voor de eeuwigheid. Verschillende kranten publiceren het nieuws dat Jef Leempoels aangeduid is om dat werk te schilderen.
11.02.1910 | LE MATIN & LE SOIR
11.02.1910 | LE PETIT BLEU DU MATIN
Hoe de verdere onderhandelingen over die opdracht verlopen zijn, is nog onduidelijk. Het schilderij is er wel degelijk gekomen, maar… het werd niet gemaakt door Jef Leempoels.
Het is uiteindelijk een werk van Jules Cran, die bijna 4 jaar nodig had om een monumentaal œuvre van 355 x 510 cm te schilderen. Het toont Albert bij zijn eedaflegging, samen met de voltallige koninklijke familie en ruim 350 andere personages, die allemaal herkenbaar afgebeeld zijn. Het hangt momenteel in één van de commissiezalen van de Kamer van Volksvertegenwoordigers aan het Warandepark in Brussel (https://www.senate.be/doc/OPENHUIS_2017_NL.pdf)
Op 25 oktober 2015 werd een voorbereidende schets verkocht door het veilinghuis Pousse-Cornet in Blois (Frankrijk). Volgens insiders werd dit werkje van 57 x 81 cm (⅛ van het originele formaat) voor 500 euro aangekocht door ‘iemand van de Belgische koninklijke familie’.
Vanaf half februari tot ergens in maart loopt de 18e internationale kunsttentoonstelling in het ‘Palais des Beaux-Arts’ van Monte-Carlo. Onder andere ‘Le Journal des Arts’, ‘La Vie Mondaine’ en ‘Le Figaro’ vermelden kort de inzending van Jef Leempoels: ‘l’Émigrant’.
12.03.1910 | JOURNAL DES ARTS
Ongeveer tegelijkertijd loopt in Wenen de 36e jaarlijkse tentoonstelling in het Künstlerhaus. Leempoels doet bescheiden mee met een landschap en een aquarel. Hij krijgt in de Oostenrijkse hoofdstad nog altijd goede kritiek.
02.04.1910 | DIE ZEIT
03.04.1910 | DEUTSCHES VOLKSBLATT
In april volgt traditiegetrouw het ‘Salon de la Nationale’ in Parijs. Leempoels heeft drie werken ingestuurd: ‘Rayon d’Or’, ‘Fleurs Aimées’ en ‘Jeune Dame à sa Toilette’.
14.04.1910 | LE GAULOIS
Oei… ‘jamais nulle part aucune’… dat zijn liefst drie negaties op een rij. Dat klinkt niet positief… En daarmee houdt het niet op.
14.04.1910 | LA LIBRE PAROLE
15.04.1910 | LE RAPPEL
15.04.1910 | GIL BLAS
16.04.1910 | LE RADICAL
19.04.1910 | COMŒDIA
De hele maand mei is er in Luik het 31e ‘Salon de l’œuvre des Artistes’, die behoorlijk wat buitenlandse belangstelling trekt. Maar ook een paar Belgen hebben werk gestuurd.
01.05.1909 | L’ÉVENTAIL
De vereniging die deze Salon in Luik organiseerde, had zijn hoofdkantoor op de Bd. Frêre-Orban en publiceerde ook een maandblad.
Het duurde blijkbaar even voor het nieuws de redactie van ‘American Art News’ bereikte, maar zowel op 4 als op 18 juni melden ze in New York het succes van Leempoels in Parijs.
04.06.1910 | AMERICAN ART NEWS
Op 18 juni vertellen ze ook wie de eigenaar is van ‘Le Thé’. Het gaat om Sturgis Bigelow, de man die – zo blijkt later – ook ‘La Lettre’ in zijn verzameling heeft.
18.06.1910 | AMERICAN ART NEWS
Dr. William Sturgis Bigelow is een vooraanstaand Amerikaans verzamelaar van Japanse kunst en een van de eerste Amerikanen die in Japan woonde. Bigelow hielp bij het vormen van de normen volgens welke Japanse kunst en cultuur in het Westen werden gewaardeerd.
Bigelow’s enthousiasme voor de elitaire mannelijke kameraadschap waarvan hij in Japan genoot, is weerspiegeld in de aard van zijn collecties die de mannelijke aspecten van de Japanse samenleving illustreren: de theeceremonie, de samoerai en de elitaire gemeenschappen van boeddhistische monniken.
Bigelow had een buitenverblijf op het eiland Tuckernuck, bij Nantucket (Massachussets). Daar nodigde hij andere mannen uit om te genieten van het plezier van dineren en zwemmen in een wereld zonder vrouwen.
W.S. Bigelow schonk ruim 75.000 Japanse kunstvoorwerpen aan het ‘Museum of Fine Arts’ in Boston. Daarmee verwierf het museum de grootste collectie Japanse kunst buiten Japan, en dat is zo tot op vandaag. Het meest bekende werk is zonder enige twijfel Hokusai's 'The Great Wave off Kanagawa".
De opinie van Octave Maus jojoot op en neer; als hij in juni verslag doet van zijn indrukken op de Champ de Mars, krijgen de lezers o.a. het volgende te lezen. Het komt niet meer goed tussen die twee.
12.06.1910 | L’ART MODERNE
Vlak voor afsluiten van de salon geeft ‘De Nieuwe Courant’ in Nederland nog een gedetailleerde beschrijving van twee werken.
19.07.1910 | DE NIEUWE COURANT
Van 1 tot 30 mei zijn de artiesten opnieuw present op het lentesalon ‘l’Œuvre des Artistes’ in Luik. Leempoels is er met twee technisch perfecte werken, maar het is raden naar welke.
04.05.1910 | LA MEUSE
Dan begint voor een aantal kunstenaars een nieuw hoofdstuk ‘in den vreemde’. Een aantal landen in Zuid-Amerika heeft blijkbaar ook de kracht van kunst ontdekt. Chili en Argentinië zijn bij de eersten om een aantal Europese artiesten uit te nodigen voor tentoonstellingen in o.a. Santiago en Buenos Aires.
29.06.1910 | DE VOLKSSTEM
Begin september melden verschillende kranten dat Jef Leempoels een onderscheiding rijker is: als ‘Chevalier de la Légion d’honneur’ mag hij voortaan zo’n klein rood balkje op zijn revers spelden.
10.09.1910 | L’INDÉPENDANCE BELGE
In het najaar is er dan de lang aangekondigde ‘Wereldtentoonstelling’ in Brussel. De kunsttentoonstelling die een jaar eerder nog aanleiding gaf tot groot protest, vindt nu toch plaats in het Jubelpark/Cinquantenaire.
‘Het Handelsblad’ is een van de weinige kranten die commentaar levert bij die tentoonstelling.
10.10.1910 | HET HANDELSBLAD
Ook van de andere kant van de wereld sijpelt er goed nieuws door; ‘Het Laatste Nieuws’ heeft opgevangen dat Leempoels bekroond is in Argentinië. Ook ‘le Vingtième Siècle’ brengt dat nieuws.
06.11.1910 | HET LAATSTE NIEUWS
John C. Winston Company brengt in de loop van 1910 een religieus werk op de markt, geschreven door Henry Ezekiel Jackson (1869-1939), de voorzitter van het ‘College for Social Engineers’ in Washington. Onder de titel ‘Great pictures as moral teachers’ gebruikt hij twintig bekende schilderijen als kapstok om een moraliserend verhaal op te hangen. Jef Leempoels’ ‘Destiny and Humanity’ is het laatste in de rij en dient om 8 pagina’s lang te filosoferen over ‘The Inspiration of the Imperfect’.
16.10.1910 | ELSENE, HUWELIJKSBELOFTEN Nr. 1132
Het is nog een decennium te vroeg om
te roepen, maar het is hier wel op zijn plaats…
Jef Leempoels, inmiddels 43 jaar oud, is op 15 november 1910 in het huwelijk getreden met de 28-jarige Georgette Van Huële, dochter van Lodewijk Franciscus Paul Auguste Van Huële, directeur van de ‘Fabrique des Produits Chimiques à Droogenbosch’, en zijn vrouw Antoinette Félicitée Mathilde De Potter. Een paar dagen eerder, op 11/11/1910, hebben ze hun huwelijkscontract getekend bij notaris De Tiège in Brussel.
Waar en wanneer hebben Jef en Georgette elkaar leren kennen? Geen idee. Maar we mogen ervan uitgaan dat de familie Van Huële regelmatig aanwezig was op social events in de hoofdstad. In 1902 heeft Leempoels het portret geschilderd van W. Talheim, administrateur van de fabriek waar de vader van Georgette werkte. En – fait divers natuurlijk – de overgrootmoeder van Georgette was een tante van Félicien Rops. Er zullen dus wel voldoende gelegenheden geweest zijn waarop de twee elkaar in de ogen gekeken hebben.
De gemeentes Elsene en Drogenbos hebben de huwelijksaankondiging – zoals wettelijk verplicht – zeker uitgehangen, maar het lijkt erop dat Jef Leempoels zelf en/of zijn schoonvader, Louis Van Huele, die directeur was van de ‘Fabrique de Soie Artificielle’ in Tubize al hun invloed aangewend hebben om dit uit de (Brusselse) pers te houden. De rubrieken ‘état civil’ die normaal 2x per week de geboorten, overlijdens en huwelijken publiceren, vermelden nergens Leempoels of Van Huele.
De enige verwijzingen zijn die van 22.10 in ‘American Art News’ en van 30.10 in het chique weekblad ‘l’Eventail’ (dat zichzelf ook vandaag nog ‘le magazine du meilleur de l'art de vivre haut de gamme’ noemt).
Opvallend is dat het eerste artikel in New York gepubliceerd is, amper vijf dagen nadat de huwelijksbeloften getekend zijn… Dat betekent zo goed als zeker dat Jef Leempoels vooraf al een telegram gestuurd heeft naar zijn Amerikaanse contacten. En dan is het nog grondig misgegaan… want ze hebben het in oktober al over iets dat eigenlijk in november en december nog moest plaatsvinden. Waarschijnlijk is Jef Leempoels in al zijn opwinding simpelweg vergeten de melding ‘please do not publish prior to November 15th!’ toe te voegen.
22.10.1910 | AMERICAN ART NEWS
30.10.1910 | L’ÉVENTAIL
15.11.1910 | DROOGENBOSCH, HUWELIJKSAKTE, Nr. 13
20.11.1910 | L’INDÉPENDANCE BELGE
Bij de Indépendance waren ze allemaal naar het feest en hebben ze een stagiaire op de rubriek ‘faits divers’ gezet. Hij slaagt erin om zowel de familienaam van Georgette als die van Jef fout (over) te schrijven.
Dankzij een artikel in ‘l’Éventail’ kennen we de meeste aanwezigen op het trouwfeest. Het is niet verwonderlijk dat er nogal wat namen opduiken die we kennen van Jef Leempoels’ portretten.
20.11.1910 | L’ÉVENTAIL
Volgens ‘l’Eventail’ waren er 65 genodigden, waarvan ongeveer de helft genoemd wordt in het artikel. De familie van Jef wordt in het artikel niet vermeld, maar vermoedelijk waren die ook allemaal op het feest. Zijn broer Frans en schoonbroer Léon Pasteels waren alleszins twee van de vier getuigen.
In het lijstje staan o.a. de volgende bekenden:
Gérard Harry van ‘l’Indépendance’ en goede vriend van Jef Leempoels
Enkele koppels die Jef in de voorgaande jaren geportretteerd heeft: Lambiotte, Aronstein en Holtzapfel
Auguste Van Huële is een oom van Georgette. Hij is majoor bij de Genie; zijn echtgenote is Henriette Lejeune-VIncent.
Commandant Michaux is mogelijk Oscar Michaux, bekend van "held van de Congo", dan is zijn echtgenote Mathilde Mertens.
Ernest Afchain was, net als Louis Van Huële, administrateur van de ‘Fabrique de Produits Chimiques de Hemixem’
De advokaten Lebel en Wenseleers
De dokters Bayet, Reh en Balteaux komen waarschijnlijk uit de bredere kennissenkring
Albert Lecointe, was ere-ingénieur bij de marine en administrateur van de ‘Chantiers Navals de Nicolaïev’ in Odessa. Beter bekend onder de verkorte naam ‘Naval’ of ‘Frantsouzski zavod’ [Fabriek van Frankrijk] bouwde men daar tussen 1900 en 1917 honderdenzes oorlogsschepen, waaronder het beroemde slagschip ‘Potemkin’, te water gelaten op 26 augustus 1900.
Luitenant Cassart is mogelijk Florent Cassart, één van de helden uit de oorlog tegen de Arabische slavenhandelaars in Congo
‘Le comte de Neuilly’ is de mystery guest… de enige persoon bekend onder die naam was Ange-Achille-Charles de Brunet, een natuurlijke zoon van Charles X, de laatste Bourbon-koning van Frankrijk. Ange de Brunet overleed in 1863; hij zal dus niet op het feest geweest zijn.
Hieronder staat de menukaart met een afbeelding van ‘Tendres Aveux’. Het was november en dus stond en nogal wat wild met herfstvruchten tussen de 14 gerechten die opgediend werden. Het geheel is een strak voorbeeld van een kaart uit de tijd dat Escoffier het nog voor het zeggen had in de keuken.
Comments